Czuję się nieco zagubiona. Ale chyba każdy by się czuł w sytuacji, kiedy po wielu latach życia w szkolnym trybie, nagle się z tego trybu wypada?

Pamiętacie jeszcze moje pianinko?

Myślę, że jestem bardzo kreatywna w szukaniu rozwiązań.

A może zrobić sobie roczną przerwę i spokojnie pomyśleć, co dalej? Przecież nie ma presji, żeby już teraz zaraz, bo będzie za późno. To nie jest sytuacja taka, jak trzy lata temu z Jakubem, kiedy trzeba było znaleźć szkołę, bo miał ostatnią (wiekiem) szansę załapania się na naukę.

Czyli: a jednak.

Ponieważ mamy nowych Czytelników, maleńkie wprowadzenie do ciągu dalszego, który właśnie następuje.

czyli jak wkurwić matkę autysty

Może z tym „wszystko” minimalnie przesadziłam, ale każdy ma w życiu takie chwile, kiedy chciałby zamknąć za sobą drzwi i pójść zupełnie inną drogą. Jednak mało kto może pozwolić sobie rzucenie wszystkiego w cholerę i rozpoczęcie nowego życia gdzieś pod słońcem Toskanii, czy chociażby w Bieszczadach.